BLIZNOTERAPIA

Blizna jest gwarantowaną pamiątką każdej operacji a także wypadków, urazów i kontuzji. Zwracamy uwagę na blizny, chcemy by były jak najmniej widoczne – cienkie i w kolorze naszej skóry. Ważny jest oczywiście efekt kosmetyczny, wygląd naszej blizny, ale trzeba też pamiętać, że blizna może być źródłem dolegliwości, realnych problemów funkcjonalnych – ograniczenia ruchomości, przykurczu tkanek, zmienionej postawy, przeczulicy oraz bólu nawet w odległych częściach naszego ciała. Blizna na jamie brzusznej może być źródłem zaburzeń trawiennych. Blizna może ograniczać ruchomość stawów, pogarszać funkcjonalność, elastyczność tkanek, powodować zaburzenia czucia a nawet wady postawy.

Aby lepiej sobie wyobrazić oddziaływanie blizny na organizm i w jakim stopniu może ona zaburzyć biomechanikę pomyślmy o takiej sytuacji. Jesteśmy ubrani w  kilka warstw odzieży, która zostaje rozcięta, następnie zszyta i zalana obficie klejem. Dziury nie ma, ale niestety możliwości ruchów, w ten sposób naprawionym ubiorze, są utrudnione. Poszczególne warstwy nie mogą przesuwać się względem siebie co zaburza ich funkcję i autonomię. Ruch jednej warstwy wymusza jednoczesne poruszenie się w tę sama stronę kolejnych warstw.

Patrząc w ten sam sposób np. na  wycięcie woreczka żółciowego, mała rana, mała blizna, ale nie widzimy tego, że naruszone są bardzo głęboko kolejne warstwy, jeśli doszło do powikłań, np. rozwoju stanu zapalnego, dochodzi do wytworzenia struktur bliznowych także w :

• powięziach brzusznych
• sieci mniejszej i większej
• Więzadłach: żołądkowo – okrężniczym, przeponowo-okrężniczym, przeponowo-żołądkowym, a także na więzadłach wątrobowych.
• na otrzewnej, która na wskutek tworzenia się tkanki bliznowatej zrasta się z kreską jelit, co z kolei w związku z motoryką krezki przenosi się na struktury łącznotkankowe i kostne kręgosłupa.

Z czasem przykurcze w tych rejonach będą tak duże, że  w konsekwencji obciążenia będą przeniesione na kręgosłup i zaowocują bólami odcinka lędźwiowego. Dlatego tak ważna jest rehabilitacja mająca na celu zabezpieczenie prawidłowej motoryki i zapobieżenie zaburzeniom bólowym i zaburzeniom postawy spowodowanymi pozornie niewielka blizna.

TERAPIA POWIĘZIOWA

Techniki mięśniowo-powięziowe stosowane w naszym gabinecie to skuteczna metoda pracy z pacjentami doświadczającymi dolegliwości z układu mięśniowo-powięziowego. Sprawdza się również u tych, którzy prezentują objawy dysfunkcji stawowych, w przypadkach dolegliwości miejscowych, jak i w koncepcji pracy holistycznej, gdzie często zdarza się, że objaw nie pokrywa się z rejonem, który go wywołuje a także u pacjentów, którzy wymagają kompletnej reorganizacji systemu powięziowego w ich ciele.

Terapia powięzi obejmuje szereg technik wg różnych twórców i szkół (np.: Toma Myersa, masażu powięziowego, terapii punktów spustowych, Masażu Tkanek Głębokich, FDM, manipulacji powięzi według Stecco, rolowaniu powięzi, Terapii Narzędziowej Tkanek Miękkich (IASTM) itd.) Terapia może być wykonywana zarówno w stanie ostrym, jak i przewlekłym bólu. Opiera się na koncepcji połączenia różnych części ciała powięziami i mięśniami, które tworzą tak zwane taśmy mięśniowe-powięziowe. Kiedy ulegną one przeciążeniom lub uszkodzeniom, terapia mięśniowo-powięziowa ma za zadanie przywrócenie mobilności oraz elastyczności w problematycznych miejscach. Dodatkowo terapia ma również psychologiczną wartość. Biorąc pod uwagę, że emocje (złość, gniew, lęk) „zapisują się” i „osadzają” w mięśniach, terapia powięziowa potrafi uwolnić nagromadzone emocje i traumy oraz wywrzeć pozytywny psychologiczny efekt. Zmiany w układzie ruchu, zmiana sylwetki również wpływają na psychikę. Dlatego ta metoda terapeutyczna cieszy się coraz większym powodzeniem. Poza tym, co najważniejsze terapia mięśniowo-powięziowa nie tylko skutecznie niweluje objawy, ale przede wszystkim likwiduje przyczyny.

W jakich obszarach może pomóc terapia powięziowa? MIędzy innymi w takich przypadkach jak: niespecyficzne zespoły bólowe kręgosłupa, łokieć tenisisty lub golfisty, rwa kulszowa, zespół cieśni nadgarstka, dolegliwości ze strony obręczy kończyny górnej, na przykład: zespół bolesnego barku, bark zamrożony, zmiany zwyrodnieniowe stawów, objawy o charakterze przeciążeniowym, urazy ortopedyczne, ograniczony zakres ruchu w stawach, na przykład w wyniku przykurczy mięśniowych, bruksizm, napięcia mimiczne twarzy, po forsownym wysiłku sportowym, bóle mięśni i stawów, bóle głowy i wiele innych.